Email as described by Adil Mansuri

કોઈ દિવસ ઢાઈ અક્ષર ક્યાં લખે ઈ-મેલમાં,
દુનિયાભરના વાયરસ એ મોકલે ઈ-મેલમાં.

ખાનગી વાતો બધી કરતા રહે એ ફોરવર્ડ,
બેવફાઈને નવો રસ્તો મળે ઈ-મેલમાં.

હોટ મેલે મળશે અથવા મળશે યાહૂ ડોટ પર,
મોટા ભાગે બે જ સરનામા હશે ઈ-મેલમાં.

જોતજોતામાં પડછાયા દિગંબર થૈ જતા,
ક્લિક કરો ને આવરણ સૌ ઊતરે ઈ-મેલમાં.

રાતદિવસ અક્ષરો ઘૂંટાય છે કી બોર્ડ પર,
સ્પર્શ એના ટેરવાંઓનો હશે ઈ-મેલમાં.

હા વતનની ધૂળ ખાવા જાઉં પાછો દોસ્તો,
પ્લેનની જ્યારે ટિકિટ સસ્તી મળે ઈ-મેલમાં.

જોતજોતામાં ગઝલ ઈ-મેલની આવી ચડી,
બેઠા બેઠા મોકલું તેને બધે ઈ-મેલમાં.

શું કરી શકીએ પછી આદિલ જો સરવર ડાઉન હો?
કાગળો હાથે લખ્યા ક્યાં જૈ શકે ઈ-મેલમાં?!

Adil Mansuri

Life

થાકી જશો શરીરેની સાથે ફરી ફરી
હોવાપણાનો ભાર નહીં જીરવી શકો

મિત્રો ને શત્રુઓથી બચી નીકળો પછી
પડછાયાનો પ્રહાર નહીં જીરવી શકો

મૃત્યુનો ઘા કદાચ તમે જાવ જીરવી
જીવનનો બેઠ્ઠો માર નહીં જીરવી શકો

મૂકીએ ગઝલના ચોકે બનાવીને બાવલું
માથે સતત હગાર નહીં જીરવી શકો

Adil Mansuri

Ahmedabad as described by Adil Mansuri

નદીની રેતમાં રમતું નગર મળે ન મળે,
ફરી આ દ્રશ્ય સ્મૃતિપટ ઉપર મળે ન મળે.

ભરી લો શ્વાસમાં એની સુગંધનો દરિયો,
પછી આ માટીની ભીની અસર મળે ન મળે.

પરિચિતોને ધરાઈને જોઈ લેવા દો,
આ હસતા ચહેરા; આ મીઠી નજર મળે ન મળે.

ભરી લો આંખમાં રસ્તાઓ, બારીઓ, ભીંતો,
પછી આ શહેર, આ ગલીઓ, આ ઘર મળે ન મળે.

રડી લો આજ સંબંધોને વીંટળાઈ અહીં,
પછી કોઈને કોઈની કબર મળે ન મળે.

વળાવા આવ્યા છે એ ચ્હેરા ફરશે આંખોમાં,
ભલે સફરમાં કોઈ હમસફર મળે ન મળે.

વતનની ધૂળથી માથુ ભરી લઉં ‘આદિલ’,
અરે આ ધૂળ પછી ઉમ્રભર મળે ન મળે.

Adil Mansuri

Manav Na thai Shakyo to e Ishwar Bani Gayo!

Adil Mansuri

Manav na thai shakyo to e ishwar bani gayo….
je kai bani gayo e barabar bani gayo…

Adil Mansuri

Adil Mansuri – He was a poet, an artist, a calligrapher, a play-writer, a great husband and a kind father

The legend of modern Urdu and Gujarati ghazal once wrote a couplet in Gujarati, his mother tongue: Marya pachheej aa sapnu phale Adil, Vatan ni maati ma dharbayela rahevanu (One has to die to realise the dream of being buried in his native land.)

When he left for the US about two-and-a-half decades ago, he had a premonition that made him write his famous ghazal that starts with: “Nadi ni ret ma ramtu nagar male na male…”

The freshness of his thought won instant attraction from all sides both in Gujarati and Urdu.

In fact, Gujarati ghazal will always remain indebted to him for guiding its poets out of the traditional mould and giving them the courage to break free from the shackles of tradition.

A calligrapher par excellence, Mansuri has left behind more than 3,000 works.

He will always be remembered as a great poet and a noble man.

The following is a statement written by Adil Mansuri for the Indo-American Arts Council Art Exhibition:

An Endless Journey into Curiosity – Adil Mansuri

Born in 1936 in Ahmedabad, Gujarat, India, Gujarati is both my native language and mother tongue. I later learned Arabic, the language of the Quran, in a local Madrassa. The very same year of my birth, my Father performed the Hajj pilgrimage in Makkah. He was led by a Moallim (teacher), Syed Abdullah Ba’Faqih, who would later play a key role in my journey into curiosity.

In 1947, a country divided and become two and prompted my father’s curiosity. The following year, in 1948, he embarked on a direct train to Karachi to discover opportunities in a newly born country. He settled there for 8 years with 10 children – 5 girls and 5 boys. Of those 10, I am the eldest amongst boys.

I began attending school in Karachi and a new language, Urdu, curiously entered my world. In 1952, My father’s Moallim, Syed Abdullah Ba’Faqih visited us in Karachi and stayed with us. It was at this time that I would learn Calligraphy from him, and later on begin writing poems, especially Urdu Ghazals Several years later in 1955, having suffered a stroke and heart attack, my father returned to India and struggled to resettle in our native land.

After we returned to India, I continued writing, poems, and now plays – this time in Gujarati. I published several collections, many of which were well received and bestowed several awards. Around the same time, I spent time with Piraji Sagara and became inspired to experiment with art and oil paintings on canvas. This led to solo shows in Jehangir Art Gallery in Mumbai and Sansakar Kendra in Ahmedabad, sponsored by Sarabhai’s Darpan Academy.

1985 brought us new opportunities for curiosity with our migration to the United States. Settled in New Jersey, I participated in shows and poetry recital programs (mushaira) across the United States, Canada, United Kingdom, Middle East, and India.

The technological revolution has established itself as the essence of the the 21st Century. It has also sparked my curiosity, as these days, I engage in creating digital arts, as well as oil on canvas, and writing poetry. I am curious about shapes, colors, forms, light, horizon, time, language, scripts, and everyday I move ahead into curiosity, my endless journey.

જયારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે

ત્યારે પ્રથમ ગઝલની રજૂઆત થઈ હશે

પહેલા પવનમાં કયારે હતી આટલી મહેક

રસ્તામાં તારી સાથે મુલાકાત થઈ હશે

ઘૂંઘટ ખૂલ્યો હશે અને ઊઘડી હશે સવાર

ઝૂલ્ફો ઢળી હશે ને પછી રાત થઈ હશે.

ઊતરી ગયા છે ફૂલોના ચહેરા વસંતમાં

તારા જ રૂપરંગ વિશે વાત થઈ હશે

‘આદિલ’ને તે દિવસથી મળ્યું દર્દ દોસ્તો

દુનિયાની જે દિવસથી શરૂઆત થઈ હશે

Visit him online at: http://adilmansuri.com/